Ανήθικη αυτουργία.
Τό 1999 ένας ψυχοπαθής μέ ρατσιστικά κυρίως κίνητρα δολοφόνησε όχι λίγους ξένους, στήν περιοχή τής Ομονοίας. Όπως είναι λογικό, είχε δημιουργηθή μεγάλο ζήτημα· πολλοί είχαν αναφερθεί σέ ενδεχόμενη σχέση πού μπορεί νά είχε μέ τήν Χρυσή Αυγή π.χ., ο δολοφόνος. Εστίασαν στό ζήτημα τής ηθικής αυτουργίας τών δολοφονιών από τό έν λόγω κόμμα, οργάνωση.
Ηθική αυτουργία.
8 χρόνια μετά, η Ομόνοια εκτός από ηλεκτρικό, διαθέτει καί μετρό. Στό μετρό, μοιράζονται κάμποσα «free papers». Κάποιος έν δυνάμει, wannabe Καζάκος, περιμένοντας τόν συρμό γιά νά πάη Βικτώρια, πολύ εύκολα θά εδύνατο νά τσιμπήση ένα φρή έντυπο. Θά άνοιγε ένα τέτοιο καί θά διάβαζε:
Τα πίσω μπρoς
Τα άνθη του κακού φυτρώνουν εκεί που δεν το περιμένεις.
Ένα απόγευμα πριν τις εκλογές πήγαμε στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου να φτιάξουμε το περίπτερο της LifO. Ωραίο κλίμα. Οι εκδότες είναι άνθρωποι που τους καταλαβαίνω - πολλοί είναι φίλοι. Βγήκε και το νέο φεγγάρι, μια φέτα λεπτότατη πάνω από του Φιλοπάππου, έμεινε για κάνα μισάωρο στον ουρανό και ξαναβυθίστηκε. Εκλογές, ξεεκλογές, είχαμε Σαββατοκύριακο - αυτό είναι πάντα μια μικρή γιορτή. Να μεθύσω, να γίνω λιώμα, να ακούσω λαϊκά, να αλητέψω με το αυτοκίνητο. Πολύ φορτώνω κάθε βδομάδα, άει στο καλό πια με τις μπίζνες.
Κάτσαμε στο πεζούλι μπροστά στο Ηρώδειο και τα λέγαμε, απέναντι ο Ίκαρος πιο κάτω η Τζούλια, τα νέα του Μεταίχμιου, η Άγρα. Ο Γιώργος στο περίπτερο της Οδού Πανός διόρθωνε μια συνέντευξη που θα δημοσιεύσουμε στα επόμενα τεύχη. Παντού λόγια φιλήσυχα και μετρημένα, εκδόσεις που γίνονται όλο και καλύτερες.
Χαζεύοντας, βρέθηκα χωρίς να το καταλάβω σε ένα περίπτερο αλλιώτικο από τα άλλα. Μέσα ήταν ένα παιδί με ξυρισμένο κεφάλι. Άκρη άκρη στα εκθέματα ήταν ένα βιβλίο για τους Εβραίους και δίπλα του ένα βιβλίο για τους «κίναιδους». Στο οπισθόφυλλο ήταν γραμμένη η φράση: «Στην μονογραφία αυτήν αναλύεται ο κιναιδισμός, ως πράξις εκφυλισμού, διότι αντίκειται προς τον φυσικόν νόμον της έλξεως των δυο φύλων και καταγγέλλεται η τηλεοπτική και πολιτική αλητεία, που ιδιοτελώς προβάλλει τους ομοφυλοφίλους». Έτσι όπως ήμουν χαλαρός, τα ‘χασα. Είδα και τους άλλους τίτλους, βγαλμένους όλους από έναν εφιάλτη: Γκαίμπελς, η πολιτική προπαγάνδα, Ας μιλήσουμε για Εβραίους, Ο αξιωματικός και οι νεοραγιάδες κ.ο.κ. Το παιδί μέσα κατάλαβε την ειλικρινή μου έκπληξη και αντέδρασε με κάτι μεταξύ ντροπής και ενοχλήσεως. Χαλάστηκε το στομάχι μου. Έφυγα με πεσμένα αυτιά. Ακόμα κι εδώ, που υποτίθεται υπήρχε μια ασφαλής κοιλιά να μας προφυλάξει από την πολιτική μικρότητα της εποχής και τη στένωση του ανθρώπινου πνεύματος, είχαν καταφέρει να φυτρώσουν τα πανάρχαια άνθη του κακού: ο ρατσισμός, η μισανθρωπία, ο νεοφασισμός.
Προσωπικώς, διαφωνώ με το ρητό (που πριν χρόνια είχε αναρτημένο το «Βήμα» στην πρώτη του σελίδα - έστω υποκριτικά) «Διαφωνώ μαζί σου, αλλά θα υπερασπίσω έως θανάτου το δικαίωμά σου να μιλάς». Αυτό ήταν η κερκόπορτα, μέσα από την οποία τα πιο δολοφονικά και ανελεύθερα πνεύματα μπήκαν στη νεοφιλελεύθερη κοινωνία για να τη μαγαρίσουν. Είμαι υπέρ της λογοκρισίας και της αυστηρής πόρτας. Οι φασίστες δεν θέλω να μιλούν. Οι δολοφόνοι να μη σφάζουν. Οι ρατσιστές να μην κυνηγάνε δέκα δέκα τους μετανάστες και να τους σαπίζουν στο ξύλο. Κάτι παραπάνω: Θέλω τέτοιοι άνθρωποι να απομονωθούν, να μην τους μιλάει κανείς, να μην τους ακούει κανείς. Να γυρίσουν στις καταπακτές τους, με τα γελοία σύμβολα, τα παραστρατιωτικά τάγματα, τις φαιδρές πυραμίδες, τις ανελλήνιστες ελληνικούρες τους. Τέτοιοι εκδότες δεν έχουν θέση στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, δεν έχουν θέση στο επάγγελμα που τίμησαν ένας Βλάχος, ένας Καρύδης και μια Καλλιανέση. Τα παιδιά με τα ξυρισμένα κεφάλια ας πάνε στην Ομόνοια να σφάξουν μαύρους μετανάστες, όπως έκαναν στο παρελθόν. Ή ας πουλάνε βιβλία μέσω ίντερνετ - όχι κάτω από την Ακρόπολη. Τέτοια ελευθερία του λόγου τη θεωρώ φλώρικο μεταμοντερνισμό, που την ώρα μιας σφαγής κοιτάει την ωραία καμπύλη που διαγράφει το μαχαίρι. Και του βρίσκει αισθητικές αρετές.
Αλλά το Σάββατο είναι Σάββατο. Τα αλέθει όλα. Δεν είμαι και η Ρόζα Λούξεμπουργκ! Οργίζομαι μέχρι ένα ορισμένο σημείο. Συμπονώ μέχρι ένα ορισμένο σημείο. Και θέλω να χαρώ κι εγώ λιγάκι.
Λοιπόν, κατηφορίζω στα παλιόμπαρα. Μεθάω πάλι. Και η μια βδομάδα μπλέκεται με την άλλη, σε κάτι που το ονομάζουμε ζωή.
Αυτά λοιπόν θά διάβαζε, ο ήρως μας καθώς αδημονούσε νά φθάση στόν προορισμό του. Ε, μήν ασχοληθούμε πιότερο μαζύ του, βιάζεται κι αυτός νά σεργιανίση στούς ναούς τής Αφροδίτης τής πλατείας Βικτωρίας.
Πρέπει όμως νά σταθούμε σέ μιά άλλη είδηση η οποία απέχει ελάχιστα (2-3 ημέρες) από τό εμπνευσμένο άρθρο τού Τσαγκαρουσιάνου (ο οποίος βεβαίως δέν εξέφρασε τήν παραμικρή δυσαρέσκεια γιά κάποια άλλα αναρχοαυτόνομα καί μπολσεβίκικα περίπτερα πού διακηρύσσουν ταξικό μίσος):
Το βράδυ του Σαββάτου 29 Σεπτεμβρίου, στην έκθεση βιβλίου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, 40 οπλισμένα άτομα, εισήλθαν στόν χώρο τής έκθεσης βιβλίου και επετέθησαν εναντίον τού πάγκου τής Νέας Θέσεως (πρόκειται γιά τόν οίκο πού μνημονεύει ο ευαίσθητος Τσαγκαρουσιάνος). Οι τραμπούκοι σπάσανε, δείρανε κι έφυγαν ανενόχλητοι.
Αλήθεια, κύριε Τσαγκαρουσιάνο, αυτή η αρχιδιά: «Τέτοια ελευθερία του λόγου τη θεωρώ φλώρικο μεταμοντερνισμό, που την ώρα μιας σφαγής κοιτάει την ωραία καμπύλη που διαγράφει το μαχαίρι. Και του βρίσκει αισθητικές αρετές» ισχύει καί γιά τούς τραμπουκισμούς πού θύματα έχουν δεξιούς ή ισχύουν μόνον στίς συνθήκες τίς οποίες ο ιδεολογικός σας φανατισμός αποδέχεται;
Ηθική αυτουργία.
8 χρόνια μετά, η Ομόνοια εκτός από ηλεκτρικό, διαθέτει καί μετρό. Στό μετρό, μοιράζονται κάμποσα «free papers». Κάποιος έν δυνάμει, wannabe Καζάκος, περιμένοντας τόν συρμό γιά νά πάη Βικτώρια, πολύ εύκολα θά εδύνατο νά τσιμπήση ένα φρή έντυπο. Θά άνοιγε ένα τέτοιο καί θά διάβαζε:
Τα πίσω μπρoς
Τα άνθη του κακού φυτρώνουν εκεί που δεν το περιμένεις.
Ένα απόγευμα πριν τις εκλογές πήγαμε στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου να φτιάξουμε το περίπτερο της LifO. Ωραίο κλίμα. Οι εκδότες είναι άνθρωποι που τους καταλαβαίνω - πολλοί είναι φίλοι. Βγήκε και το νέο φεγγάρι, μια φέτα λεπτότατη πάνω από του Φιλοπάππου, έμεινε για κάνα μισάωρο στον ουρανό και ξαναβυθίστηκε. Εκλογές, ξεεκλογές, είχαμε Σαββατοκύριακο - αυτό είναι πάντα μια μικρή γιορτή. Να μεθύσω, να γίνω λιώμα, να ακούσω λαϊκά, να αλητέψω με το αυτοκίνητο. Πολύ φορτώνω κάθε βδομάδα, άει στο καλό πια με τις μπίζνες.
Κάτσαμε στο πεζούλι μπροστά στο Ηρώδειο και τα λέγαμε, απέναντι ο Ίκαρος πιο κάτω η Τζούλια, τα νέα του Μεταίχμιου, η Άγρα. Ο Γιώργος στο περίπτερο της Οδού Πανός διόρθωνε μια συνέντευξη που θα δημοσιεύσουμε στα επόμενα τεύχη. Παντού λόγια φιλήσυχα και μετρημένα, εκδόσεις που γίνονται όλο και καλύτερες.
Χαζεύοντας, βρέθηκα χωρίς να το καταλάβω σε ένα περίπτερο αλλιώτικο από τα άλλα. Μέσα ήταν ένα παιδί με ξυρισμένο κεφάλι. Άκρη άκρη στα εκθέματα ήταν ένα βιβλίο για τους Εβραίους και δίπλα του ένα βιβλίο για τους «κίναιδους». Στο οπισθόφυλλο ήταν γραμμένη η φράση: «Στην μονογραφία αυτήν αναλύεται ο κιναιδισμός, ως πράξις εκφυλισμού, διότι αντίκειται προς τον φυσικόν νόμον της έλξεως των δυο φύλων και καταγγέλλεται η τηλεοπτική και πολιτική αλητεία, που ιδιοτελώς προβάλλει τους ομοφυλοφίλους». Έτσι όπως ήμουν χαλαρός, τα ‘χασα. Είδα και τους άλλους τίτλους, βγαλμένους όλους από έναν εφιάλτη: Γκαίμπελς, η πολιτική προπαγάνδα, Ας μιλήσουμε για Εβραίους, Ο αξιωματικός και οι νεοραγιάδες κ.ο.κ. Το παιδί μέσα κατάλαβε την ειλικρινή μου έκπληξη και αντέδρασε με κάτι μεταξύ ντροπής και ενοχλήσεως. Χαλάστηκε το στομάχι μου. Έφυγα με πεσμένα αυτιά. Ακόμα κι εδώ, που υποτίθεται υπήρχε μια ασφαλής κοιλιά να μας προφυλάξει από την πολιτική μικρότητα της εποχής και τη στένωση του ανθρώπινου πνεύματος, είχαν καταφέρει να φυτρώσουν τα πανάρχαια άνθη του κακού: ο ρατσισμός, η μισανθρωπία, ο νεοφασισμός.
Προσωπικώς, διαφωνώ με το ρητό (που πριν χρόνια είχε αναρτημένο το «Βήμα» στην πρώτη του σελίδα - έστω υποκριτικά) «Διαφωνώ μαζί σου, αλλά θα υπερασπίσω έως θανάτου το δικαίωμά σου να μιλάς». Αυτό ήταν η κερκόπορτα, μέσα από την οποία τα πιο δολοφονικά και ανελεύθερα πνεύματα μπήκαν στη νεοφιλελεύθερη κοινωνία για να τη μαγαρίσουν. Είμαι υπέρ της λογοκρισίας και της αυστηρής πόρτας. Οι φασίστες δεν θέλω να μιλούν. Οι δολοφόνοι να μη σφάζουν. Οι ρατσιστές να μην κυνηγάνε δέκα δέκα τους μετανάστες και να τους σαπίζουν στο ξύλο. Κάτι παραπάνω: Θέλω τέτοιοι άνθρωποι να απομονωθούν, να μην τους μιλάει κανείς, να μην τους ακούει κανείς. Να γυρίσουν στις καταπακτές τους, με τα γελοία σύμβολα, τα παραστρατιωτικά τάγματα, τις φαιδρές πυραμίδες, τις ανελλήνιστες ελληνικούρες τους. Τέτοιοι εκδότες δεν έχουν θέση στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, δεν έχουν θέση στο επάγγελμα που τίμησαν ένας Βλάχος, ένας Καρύδης και μια Καλλιανέση. Τα παιδιά με τα ξυρισμένα κεφάλια ας πάνε στην Ομόνοια να σφάξουν μαύρους μετανάστες, όπως έκαναν στο παρελθόν. Ή ας πουλάνε βιβλία μέσω ίντερνετ - όχι κάτω από την Ακρόπολη. Τέτοια ελευθερία του λόγου τη θεωρώ φλώρικο μεταμοντερνισμό, που την ώρα μιας σφαγής κοιτάει την ωραία καμπύλη που διαγράφει το μαχαίρι. Και του βρίσκει αισθητικές αρετές.
Αλλά το Σάββατο είναι Σάββατο. Τα αλέθει όλα. Δεν είμαι και η Ρόζα Λούξεμπουργκ! Οργίζομαι μέχρι ένα ορισμένο σημείο. Συμπονώ μέχρι ένα ορισμένο σημείο. Και θέλω να χαρώ κι εγώ λιγάκι.
Λοιπόν, κατηφορίζω στα παλιόμπαρα. Μεθάω πάλι. Και η μια βδομάδα μπλέκεται με την άλλη, σε κάτι που το ονομάζουμε ζωή.
Αυτά λοιπόν θά διάβαζε, ο ήρως μας καθώς αδημονούσε νά φθάση στόν προορισμό του. Ε, μήν ασχοληθούμε πιότερο μαζύ του, βιάζεται κι αυτός νά σεργιανίση στούς ναούς τής Αφροδίτης τής πλατείας Βικτωρίας.
Πρέπει όμως νά σταθούμε σέ μιά άλλη είδηση η οποία απέχει ελάχιστα (2-3 ημέρες) από τό εμπνευσμένο άρθρο τού Τσαγκαρουσιάνου (ο οποίος βεβαίως δέν εξέφρασε τήν παραμικρή δυσαρέσκεια γιά κάποια άλλα αναρχοαυτόνομα καί μπολσεβίκικα περίπτερα πού διακηρύσσουν ταξικό μίσος):
Το βράδυ του Σαββάτου 29 Σεπτεμβρίου, στην έκθεση βιβλίου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, 40 οπλισμένα άτομα, εισήλθαν στόν χώρο τής έκθεσης βιβλίου και επετέθησαν εναντίον τού πάγκου τής Νέας Θέσεως (πρόκειται γιά τόν οίκο πού μνημονεύει ο ευαίσθητος Τσαγκαρουσιάνος). Οι τραμπούκοι σπάσανε, δείρανε κι έφυγαν ανενόχλητοι.
Αλήθεια, κύριε Τσαγκαρουσιάνο, αυτή η αρχιδιά: «Τέτοια ελευθερία του λόγου τη θεωρώ φλώρικο μεταμοντερνισμό, που την ώρα μιας σφαγής κοιτάει την ωραία καμπύλη που διαγράφει το μαχαίρι. Και του βρίσκει αισθητικές αρετές» ισχύει καί γιά τούς τραμπουκισμούς πού θύματα έχουν δεξιούς ή ισχύουν μόνον στίς συνθήκες τίς οποίες ο ιδεολογικός σας φανατισμός αποδέχεται;
αναρτήθηκε από το χρήστη vangelakas στις
2:53 μ.μ.
13 σχόλια:
Lifo...Σοβαρο εντυπο...
ισχύει καί γιά τούς τραμπουκισμούς πού θύματα έχουν δεξιούς
Μικρή ένστασις. Μην προσβάλλετε τους της Νέας Θέσεως με την λέξη "Δεξιός". Είναι σα να αποκαλούμε "Πασόκους" τους συντελεστές του www.eksegersi.gr
Ξεφούρνισε μποῦρδες ὀλκῆς ὁ Τσαγκαρουσιάνος καὶ ἑτοιμαζόμουν νὰ ρίξω κράξιμο - εἶχα κάνει καὶ ἕνα σχόλιο ἂν θυμᾶσαι. (Τὶ ν᾿ ἀφήσουν τὰ βιβλία καὶ νὰ πᾶνε νὰ σπᾶνε κεφάλια, τὶ μά πῶς πωλοῦν βιβλία κάτω ἀπὸ τὴν Ἀκρόπολι (τὴν ὁποία ἔφτιαξαν οἱ ἀκραιφνεῖς φυλετιστὲς ἀρχαῖοι Ἀθηναῖοι, σημειωτέον), οὔτε ἤξερε τὶ ἀσυναρτησίες ξεφούρνιζε ὁ στόμας του.) Ἀλλὰ δὲν εὐκαίρησα νὰ γράψω, καὶ μὲ πρόλαβαν τὰ γεγονότα. Καὶ πλέον δὲν εἶναι ἀστεῖο.
Τώρα κλαίγεται κιόλας ὅτι τόν... «στοχοποιοῦν» - αὐτόν, οἱ ἐθνικιστές.
Καλὸ θὰ τοῦ κάνει ὅμως λίγο κράξιμο. (Οἱ ἄλλοι ἔφαγαν καδρόνια.) Ἴσως τὴν ἑπόμενη φορὰ νὰ σκεφθεῖ καλύτερα πρὶν ξεφουρνίσει τέτοιες μποῦρδες.
Πρέζα μου, σοβαρό-ασόβαρο, ηθικές αυτουργίες (σίκ) είναι αυτές...
Σταρχιδικές, έχετε κάργα δίκιο... Δέν μού πήγαινε πάντως...
Καλλίμαχε, τό ατομάκι τώρα κλαίγεται; Άς πρόσεχε. Αυτός έκανε τήν αρχή στοχοποιώντας τούς εθνικιστές, θέτοντάς τους μάλιστα στήν ίδια κατηγορία μέ αυτή τών μισανθρώπων... Εκτός από αυτό, ο άνθρωπος είναι επιλεκτικά ευαίσθητος, κλάιν μάιν δημοκράτης διακρίνοντας κίνδυνο μόνο στό ένα άκρο τού συστήματος.
Ακριβοδίκαιος. Καυστικός. Ανατριχιαστικός. Ακραιφνής. Γνήσιος.
"Ανεβαίνεις" ακόμα πιο ψηλά στις καρδιές ημών.
βαγγέλακααααα... μήπως ξέρεις ποίου συντρόφου είναι το παδί;
vetdino, γιά γυιούς καί πατέρες καί οικογενειακή ευθύνη , κραστέοι (σίκ) είναι μόνο οι δεξιοί (πλεύρης)
Στήν περίπτωση αυτή, τσιμουδιά οι κουφάλες!
χαχαχαχα!
φανταζεσαι να ήταν ο γιός κανενός δεξιού;;; θα μας είχαν ζαλίσει τ'αρχίδια τα κανάλια τους "φασίστες" τους έτσι τους αλλιώς... πω πω
Χαχα, είχα καιρό να περάσω -τα άνοιξες τα ρημάδια ε;
1 (άσχετο του αποπάνω ποστ). Κάπου πήρε το μάτι μου στο ιντυμίντια για κάποια ληστεία που είχε μπλεχτεί ο γιος του Βούλτση (ή κάπως έτσι). Δεν πολυδιαβάζω κοσμικές στήλες και δεν το διάβασα ούτε αυτό. Αλλά δεν υπάρχει καμιά διαφορά από τον γιο του Πλεύρη; Ο μπαμπάς είναι υπόδικος για όσα έγραψε στο βιβλίο του και ο γιος είναι ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ που λινκάρει στο σάιτ του μπαμπά του (προσφάτως έπεσε το σάιτ του μπαμπά με τα βίδεα, αλλά το λινκ έμεινε). Μην τα κάνουμε όλα, σάλα, τραπεζαρία -ένα!
2. Ο Καζάκος είχε πει από μόνος του οτι ενήργησε λόγω των πιστεύω του. Και τα χάπι "ψυχικά διαταραγμένος" δεν μου κάνει. Να το εφαρμόσουμε και στον Κουφοντίνα αν είναι έτσι -γιατί μόνο κάποιος "ψυχικά διαταραγμένος" θα πήγαινε να παραδοθεί από μόνος του στην Ασφάλεια.
3. Το άρθρο του Τσαγκαρουσιάνου σε κάποιες απόψεις του μοιάζει με το ποστ μου, αλλά στη γενική του θέση δεν το αποδέχομαι. Είναι μαλακισμένη η τοποθέτησή του (μπορεί 1+1 να κάνουν 2, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως το 2 είναι σημαντικότερο του 1 ).
4. 'Νταξει τώρα, έγραψε ο Τσαγκ στη Λίφο και το πήρε ευαγγέλιο το Εξάρχειο και την έπεσε στη Νέα Θέση! Αυτό για πλάκα μόνο μπορώ να το δεχτώ. Από την άλλη -δεν υπάρχει τίποτα στα βιβλία του οίκου που να συνιστά απειλή κατά της ζωής ανθρώπων; Κι από την τρίτη, δεν θυμάμαι οι αναρχικοί ή οι αριστεριστές να την έχουν πέσει σε κάποιον λόγω της καταγωγής του, της σεξουαλικής του προτίμησης, ή του ντυσίματός του. Άρα;
1. Αρχηγέ μου απλά τά πράγματα σε αυτό τό ζήτημα. Ο Β. δέν έχει καμία σχέση μέ τόν κλέφτη γυιό άν καί εδώ πού τά λέμε η απαλλοτροίωσις προϊόντων τραπέζης γιά κάποιους ιδεολογικούς κύκλους δέν είναι καί τόσο απορριπτέα. Οι έν λόγω κύκλοι δέν απέχουν καί τόσοοοο πολύ από τόν ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος πάντων όμως. Ο Πλεύρης υιός μπορεί νά είναι ρατσιστής, μπορεί όχι. Αλλού τό θέμα. Τό θέμα είναι ότι δέν κράζουν τόν υιό ώς χι ψί, λένε απλώς: ο γυιός τού ρατσιστή. Νά πούμε καί γιά τόν Β. ο πατέρας τού λήσταρχου τότε;
2. Ο Καζάκος μπορεί νά έβλεπε οράματα ότι ο δέν ξέρω γω ποιός τού έλεγε ότι πρέπει νά καθαρίση κόσμο. Κι άλλοι, όχι λιγοι εξτρεμιστές τής άκρας δεξιάς, μυαλολειψάκηδες μπορεί νά καραχαλιούνται μέ τούς ξένους, νά καθαρίσης όμως κόσμο , δέν είναι εύκολο. Θέλει κότσια πού φύονται σέ άρρωστες ψυχές. Καί σιγά μήν είναι αξιόπιστη πηγή ο Καζάκος απολογούμενος. Ε, άς τό πούμε καί γιά τόν Κουφοντίνα τότε...
3. Ναι, τό είδα τό πόστ σου. Ο Τς. μού τήν σπάει πού κατατάσει μιά δέσμη ιδεών στήν μισανθρωπία. Ε, δέν είναι έτσι. Δέν μπορώ νά δεχτώ ότι οι ιδέες μου προάγουν τήν μισανθρωπία.
4. Εχμ, ε καλά δέν είπα ότι οι μάγκες πού τά σπάσαν στήν Νέα Θέση είχαν σκοπό νά τσεκάρουν εκκρεμότητες στήν φιλοτελική τους συλλογή τό απόγευμα τού σαββάτου καί κατόπιν τού Τσ. άλλαξαν ανεμολόγια! Είναι όμως μιά κάποια ηθική αυτουργία, κατ’εμέ. Καί ξέρεις; Τό μυξαπολογητικό ύφος σέ ένα γραπτό τού Τσ. νομίζω ότι τό αποδεικνύει. (όσο γίνεται νά αποδεικνύονται κάποια) Από τήν άλλη, μότορ, έχω όχι λίγα βιβλία τής Νέας Θέσεως. Ξέρεις; Δέν υπάρχει κάποιο τσιτάτο πού νά λέη, σφάξτε τούς τούρκους ή τούς εβραίους. Σαφώς καί υπάρχουν σκληρώς διατυπούμενα ζητήματα γιά τόν σιωνισμό π.χ. (σωστά ή λανθασμένα άς μήν τό κρίνουμε τώρα) όμως προτροπή γιά έγκλημα δέν έχω δεί.
Στό φινάλε ξέρεις κάτι παίχτη μου ; Εάν έκδοση προτρέπει κόσμο νά εγκληματίσει κατά εγχρώμων επειδή είναι έγχρωμοι, δέν πέφτει λόγος σέ μένα νά απολογηθώ ή νά κράξω. Υπάρχει εισαγγελέας νά παρέμβει. Όπως καί τώρα μέ τό πλεύρειο περί εβραίων. Αναρχικοί ή αριστεριστές προφανώς δέν τήν έχουν πέσει σέ μαυρούληδες ή γκαίυ. Ναι. Μά ιδεολογικά κίνητρα ωθούν π.χ. έναν νάζουλα νά τήν μπεί σέ κάποιον αφρικανό. Η ίδια όμως διάθεση κουτσαβακισμού υπάρχει σέ κάποιον αναρχικό. Τό φάτε τούς πλούσιους είναι δήλωση ξεκάθαρη γιά τήν αναλόγου διαμετρήματος καί ύφους συμπεριφορά.
Αυτά πάνω κάτω είχα νά παραθέσω καί στό φρέσκο ποστάκι σου, στό βλόγ σου. Εκεί πού κάνει λόγο γιά μπλά μπλά σέ κάποιο βλόγ, προχώρα το. Εγώ ντρέπομαι νά μαγιάρω αβανγκαρντίστικες κινήσεις σέ μετερίζια πού μπορεί νά φάω γιούχα! Χαχαχα!
Τι μαλάκας είσαι! Να φας γιούχα αποκλείεται. Για τον deuced μιλάμε -το άτομο που έκανε τον Γκάντι να νιώσει πολεμοχαρής. Και για διάλογο μιλάμε. Αυτόν που εγώ λέω πως δεν γίνεται και οι υπόλοιποι (εσύ και τα κατακάθια της ρεβιζονιστικής αριστεράς) επειμένετε να θεωρείτε χρήσιμο. Κάντο -απλά να έχεις όρεξη να απαντάς σε κατεβατά σχόλια. (Αλλιώς θα έχουν δίκιο αυτοί που λένε οτι δεν κάθεστε στο τραπέζι να συζητήσετε -χαχαχα -έγινες απολογητής τώρα, την πάτησες!)
Το πρόβλημα με τον Πλεύρη υιό είναι οτι έχει λινκ σε υπόδικο. Και είναι πρόβλημα λόγω της βουλευτικής του ιδιότητας. Σκέψου να είχε λινκ ο σιδερένιος Αντρέας στον Κοσκώτα, όσο εκείνος δικαζόταν! Εγώ δεν τον λέω "γιο του φασίστα" τον λέω καθαρά φασίστα.
Για τα υπόλοιπα σηκώνει κουβέντα από κοντά γιατί μόλις έβαψα νύχι και δε λέει να το τσαλακώσω στο πληκτρολόγιο. Αλλά για την απαλλοτρίωση που λες (βλέπε και Προυντόν "η ιδιοκτησία είναι κλοπή") θα συμφωνήσω. Αν το επικαλεστεί ο ληστής και αν χρησιμοποιήσει τα κλοπιμαία για κάτι σοβαρό σε σχέση με τις ιδέες του (οι SLK εξαιρούνται). Όχι όμως και κοντινός ιδεολογικά ο ΣΥΡΙΖΑ με τις παραπάνω ιδέες! Αυτοί ρε ακούνε κινητοποίηση και βγάζουν το κινητό τους! Η μόνη απαλλοτρίωση που παραδέχονται είναι αυτή που έχει να κάνει με ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.
Μην το ρίχνουμε το επίπεδο!
Α ναί; Μά τόσο μειλήχιος; Δηλαδή μέχρι δανεικά ζητάμε άμα λάχει!
απλά να έχεις όρεξη να απαντάς σε κατεβατά σχόλια.
Μαμάαααα! Τό χέμο μουυυυυυ!
Τέλος, περί Πλεύρη, ναί! Είναι φασίστας, απλώς λέω ότι κακώς αποκαλείται ο γυιός τού φασίστα. Νέτα σκέτα, φασίστας.
Χαχαχά! Όσο γιά τά τού Συριζα, ε, δέν είπα ότι είναι καί ανηψάκια τής Μάινχοφ!
Της Μάινχοφ -όχι. Της Πάτι Χηρστ μπορεί. Με πολύ φαντασία βέβαια γιατί κάποτε η γκομενίτσα έκανε ληστείες κι αυτοί το πιο εξτρεμιστικό που έχουν κάνει είναι ζητιανιά.
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα