Έλαααα μωρ'αδερφάκι μουυυυυ...

Πέρυσι, 7 Ιουλίου, (!) μετά από μιά φωτιά στήν Σαλαμίνα είχα στάξει:

Εάν η φωτιά χθές στήν Σαλαμίνα, προήλθε από συνειδητό εμπρηστή, τού εύχομαι μέ ξέχειλη αύρα γκαντεμόσαυρας νά τού πεθάνουν τά παιδιά. (Σιγά μήν έχει)

Από χθές, όλη βλογόσφαιρα έχει γεμίσει οργή, ειδικά λόγω τής πυρκαγιάς στήν Πάρνηθα. Αλλά τά γαμωλόγια (κατά τά ευχολόγια) δέν κάνουν τίποτε· στιγμιαίως μόνον ηρεμούν τόν θυμό. Η βλογόσφαιρα όχι λίγες φορές, έχει (συ)στρατευθεί καί μαζικώς διοργανώνει διάφορα... Ε καί τώρα μπορεί νά κάνει κάτι. Εκτός από τόν πληκτρολογικό αυνανισμό μας, μιά ανίατη εσωστρέφεια, υπάρχει καί η δράση. Άς κάνουμε μιάν υπέρβαση, πέρα από τοποθέτηση μπανερακίων γιά τό χί ή τό ψί απωθημένο μας, μπορούμε υπό μάλης νά πάρουμε γκασμάδες καί νά σπεύσουμε στό βουνό γιά αναδάσωση.

Αναδάσωση.


Ν’αγαπάς τήν ευθύνη. Νά λές, εγώ μονάχος μου έχω χρέος νά σώσω τήν γή. Άν δέν σωθεί, εγώ φταίω.
Νίκος Καζαντζάκης