Καί χωρίς τσίμπλες!

Νά βλέπης, λέει, ότι είσαι κάπου, λέει, όχι πολύ γνωστά, λέει, αλλά κι όχι θυμητηρίως τών σκοταδιού συναισθήματων, λέει, πρίν από χί δεκαετίες, λέει. Κάτι πάς νά αγοράσεις, λέει, πού πολύ γουστάρεις αλλά τσεπέχεις μόνο ένα τραπεζογραμμάτιο 500 ευρώ, λέει. Πάς νά κάνης λιανά, λέει, καί τά ρέστα δίδονται σέ δραχμές, λέει. Ειδικά αυτό τό ασημί τό εικοσάρικο, λέει, μέ τό ναΰδριο καί τόν Περικλέα, λέει, σκλαβώνει κάθε μέρος τής παλάμης σου, λέει. Δέν αντιδράς, δέν έχει νόημα, λέει. Καταλαβαίνεις, ότι δέν μπορείς νά πής μάλλον τίποτε, λέει,* δέν θά ακουστής εξάλλου, λέει. Λέει κι άλλα αλλά δέν είναι καί τόσο θελκτικά... Άλλως τε, αλλού τό ερώτημα:

Τί νά σημαίνη άρα γε ένα τέτοιο όνειρο;

* Αυτός πώς μπορεί καί τό λέει, ενώ εγώ δέν μπορούσα νά τό λέη; Μπέρδεμα...

΄

Πόσο μπορεί νά κοστίζη ένα τέτοιο γλυκό δηλαδής...;

Ή ένας τέτοιος ζύθος;

Ο αίτιος: