Τί ΔΟΛ καί παπαριές!

Σάς αγαπώ όλους! Γι’αυτό καί θά σάς παρουσιαποκαλύψω μέρος από ένα καινούριο ευαγγέλιο. Τό ευαγγέλιο τού Τσιμισκή. Ευρέθη στό βόρειον μέρος τής παραλίας τής Ψυτταλείας εκεί πού βλέπουν τά ψαράδικα τής Χαραυγής. Ξενιστής του, μιά τεράστια καραβίδα (τό στομάχι της δηλαδή) από μιά ουζερί τής Περαίας στήν Σαλονίκη, ήτις, Αιγαίω, μετεφέρθη στά προαναφερθέντα ψαράδικα τού Κερατσινίου. Τώρα, πού’χουμε τήν αναχώρηση τού καραβιού πρός Γερμανία μέ τά μεταλλαγμένα σκατά τού Σαρωνικού, βγήκαν στό φώς κάποια χειρόγραφα θαμμένα κάτω από σκελετούς τσιπούρων, γαρίδων καί λοιπών τεθωρακισμένων...

Τό ευαγγέλιο αυτό κάνει λόγο γιά τήν πνευματική ελίτ τών πρώτων ετών τού χριστιανισμού, αναφέρεται στήν αβάν γκάρντ τής τότε σέχτας, γιά τήν οποίαν τό πρόβλημα τής λειψανδρίας ήταν μεγαλύτερο κι από τίς προθέσεις τού Διοκλητιανού. Στίς αράδες τού κώδικα σημειώνονται, κάποιες κατευθύνσεις οι οποίες εδώθησαν - φέρεται ο Ιησούς νά τίς είχε δώσει, λίγο πρίν από τήν ανάληψή Του στούς ουρανούς.

Ξεκινάει μέ καλλιγραφικούς φοινικικούς χαρακτήρες, σέ μιά γνησία, λογία μορφή ετρουσκικού λεξιλογίου.

«Πορευθέντες νουθετήσατε πάντας τούς σαλονικιούς τούς γελασθέντας υπό τών ψευδοπροφητών, τών αγυρτών τής μή αριστεράς, βαπτίζοντες αυτούς είς τό όνομα τού ελληνοφοβισμού/εθνοφοβισμού, τής παγκοσμιοποιήσεως καί τής κοπρίσεως κάθε τι ελληνικού, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν».

Γράφει καί κάποια άλλα τά οποία όμως επειδή δέν κάνουν λόγο γιά γαμήσι, καλό είναι νά μήν αναφερθούν στόν βλόγγερ. Άλλωστε αλλού η προσοχή μας. Πρωταγωνιστές εξάλλου τού παρόντος ποστακίου, οι απόγονοι, αυτής τής σκέψης, αυτού τού ρεύματος, όπως παρουσιάζεται στό ευαγγέλιο τού Τσιμισκή...

Ανάμεσα στίς διμοιρίες τών τέτοιας σκέψης, δέν είναι καθόλου δύσκολο νά καταλάβης αυτούς οι οποίοι έχουν, γαλονιστί, πλάκα κάποιες περγαμηνές κατοχής όλων τών μυστικών τού σύμπαντος. Τό νοήμα τής ζωής, αλλά καί κάποιες θεμελιώδεις απορίες,φιλοσοφικά ζητήματα, υπαρξιακές ερωτήσεις, όλα αυτά τά έχουν κάνει πουτάνα. Χάντρες μπεγλεριού στά χέρια τους, τά ξέρουν όλα. Όχι! Μήν φανταστείς ότι κατοικούν στόν Όλυμπο ρέ σύ... Ανθρώποι είναι! Θά μάς απασχολήσουν σήμερα δέ, κάποιοι οι οποίοι μένουν στήν πρωτεύουσα τής Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη. (πάλι μαλακία είπες...!)

Αυτοί λοιπόν οι άνευ λιγνίτου φωστήρες, σέ κάποιο διάλειμμα από εμβριθείς μελέτες, εκφράζουν μιάν λύπη, μιάν απογοήτευση, μιά στενοχώρια. Κάνουν κι ένα βήμα παραπάνω, εκφράζουν καί μιά οργή. Γιατί; Διότι στήν πόλη τους παρατηρείται ένα ρεύμα υπέρ τής Δεξιάς(σίκ). Υπέρ τής συντήρησης(σίκ). Υπέρ τής προγονοπληξίας (σίκ). Υπέρ τής ξενοφοβίας (σίκ). Υπέρ τής οπισθοδρόμησης (σίκ). Καί άλλα μπόλικα πού κατ’αυτούς είναι η αιτία δημιουργίας τού βακτηρίου τής απεχθούς ξυνίλας στά γάλατα καί γιαούρτια.

Οι μέ κόπο καί πολυετείς έρευνες τούς έχουν κάνει νά ξέρουν ότι η ξενοφοβία π.χ. (όπως τήν νομίζουν τήν ξενοφοβία αυτοί βεβαίως) είναι κάτι πολύ κακό. Πιό κακό κι από τό κόψιμο υπογείως, ανάμεσα σε άγιο Ιωάννη καί Δάφνη. Πιό κακό κι από ένα ατίθασο οισοφαγικό ρέψιμο τήν στιγμή πού θέλεις νά γλωσσοφιλήσης, πιό κακό κι από μιά αιφνίδια επανεκκίνηση τού πισιού ένεκα κάποιου μπλάστερ.

Χαλιούνται λοιπόν. Πολύ. Μπορεί βεβαίως νά έχουν λιώσει τά καλαμπαλίκια τους προσπαθώντας νά μάς πείσουν γιά τήν αδιαμφισβήτητη προσήλωση στήν Δημοκρατία αλλά όταν αυτή η Δημοκρατία αφήνει νά επικρατούν απόψεις διαφορετικές, τότε, οργή... Οργή καί δημοκρατία μέ μικρό δέλτα. Πλειονότητα, πλειοψηφία είναι κάτι σεβαστό μόνο όταν προβάλλει κάτι μέ τό οποίο συμφωνούν. Όταν η πλειονότητα διακηρύσσει κάτι διαφορετικό, οργίζονται.... Δέν ξέρω επίσης, γιατί όλη αυτήν τήν οργή, τήν αντίθεση, τήν εκφράζουν μέ ανεπανάληπτο λουδοβίκειον ύφος. Έχω αναφερθεί ξανά. Αυτή η ξιπασιά του από τούς «οργιζομένους» απέναντι στούς διαφορετικούς. Πέραν τής «οργής» αυτής (πρώτη ύλη φασισμού τό δίχως άλλο) σάν τήν μαντάμ Σουσού, ρίχνουν κάτι ατάκες δυνατές: «εμείς ξέρουμε κι εσείς απλώς είστε παρασυρμένοι, εξανδραποδισμένοι κλπ κλπ, δέν ξέρετε, είστε ζώα, αμόρφωτοι, κτήνη, ο ρατσισμός είναι ο πολιτισμός τών ηλιθίων». Πεισμώνουν καί - δέν θά κουραστώ νά τό γράφω – οργίζονται.

ΟΧΙ ΚΑΛΕ ΜΟΥ!

ΝΑ ΚΑΤΣΗιΣ ΦΡΟΝΙΜΟΣ, ΝΑ ΣΚΑΣΗιΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΗιΣ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ!

Κάτσε κι απόλαυσε τόν Ψωμιάδη, τόν Καρατζαφέρη καί ό,τι άλλο αντιτίθεται στίς ιδέες σου, εφ’όσον βεβαίως η πλειονότης τού κόσμου τούς προκρίνει. Φάνου δίκαιος καί σεβάσου τήν πλειοψηφία πάντοτε. Όχι μόνον όταν συμφωνής! Ή, εάν δέν θέλης νά τούς απολαύσης, μήν τό παίζης δημοκράταρος. Συστήσου ώς δημοκράτης κατά τό δοκούν, πές ότι η ελευθερία τού λόγου είναι κάτι εντελώς σχετικό, απόλυτο δέ, όταν προσκολλάται στίς δικές σου προτιμήσεις.

Τελικά, εμένα τόν φασίστα, όλη αυτή η φάση μέ ικανοποιεί απίστευτα. Διότι όταν στά δύσκολα οι ντεμέκ δημοκράτες μετέρχονται μεθοδολογία αποκλεισμού, φασιστική δηλαδή, τότε (από)δεικνύει ότι η ιδεολογική μου υπεροχή είναι αδιαμφισβήτητη.