Πανικός.

Πρωί παραμονής εθν-μπίπ εορτής καθ’οδόν γιά τήν δουλειά έβλεπα κάτι κορίτσια στούς δρόμους νά παγαίνουν ή νά γυρίζουν γιά τήν παρέλαση.

Θυμήθηκα τά παιδιά τής θαλομιδόλης (ή κάπως έτσι τέλος πάντων) παιδιά πού επωμίσθηκαν τό κόστος λήψεως περιέργων ουσιών από τίς μητέρες τους...

Κάπως έτσι, και τά σημερινά παιδιά, ένεκα συμμετοχής στό «παρέλαση», κάάάάάποια στιγμή, θά σέρνουν εσαεί, αγωγιάτες καί μάρτυρες ακατονομάστων πράξεων, επιλογές στό λυκαυγές τής οπισθοδρομικότητος...