Ο Βασιλεύς Απέθανε...

Τελειώνοντας μία εκδρομη σέ πιάνει τό συναίσθημα ματαιότης ματαιοτήτων.

Ακόμη καί όταν, στά τελειώματα Αυγούστου, αφου εχουμε επιστρέψει, λεμε ότι μας εχει πιασει τό μαύρο μας, δέν συμβαίνει αυτό επειδη στάς ημετέρας διακοπάς, αι οδοί ησαν γραφικά δρομάκια ενώ οι εδώ λεωφόροι απωθητικά καιόμεναι άσφαλτοι.

Μάς πιάνει μελανκόλια διότι η ανάγκη διακοπών, εκδρομής, ταξειδίου, κορεννυται. (έστω προσωρινώς)

Κορέννυται.

Καί μετά, τί;

Η κατάστασίς μας, η κατάστασις τής αναμονής, παρελθόν.

Σχεδια, εξαλλου νά ξεκινησης γιά ένα άλλο ταξιδι δέν λεει.

Θά είναι προσβολη γιά τό αρτι περατωθέν.