Πού μίσχο καί σαλεύεις;

Mέ πιάνει πάμπολλες φορές τήν ημέρα (ακόμη στίς ολίγες στιγμές πιέσεως εν εργασία) μία περίεργος αίσθησις.

Ανοίγει μιά χαραμάδα μικρή πολύ αλλά υπεραρκετή ώστε νά μέ αδρανήση γιά μιά στιγμή. Όλα γύρω μπαίνουν στό αθόρυβο εάν ομιλούν, στήν παύσι εάν κινούνται.

Καί προκύπτουν κάποιες εικόνες (παρελθοντικές μέχρι στιγμής) γάμησέ τα άσχετες. Όχι πάντα σημαντικές, όχι θυμητήρια κάποιου συγκλονιστικού γεγονότος/συμβάντος, αλλά τίς περισσότερες φορές κάτι εντελώς καθημερινό καί ρουτινιάρικο.

Αυτές οι ολιγόστιγμες αποδράσεις, βοηθάν.

Όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει συνεπεία γνωστού αρώματος στόν αέρα, οι παύσεις είναι αρμένικες.

Ψιλομόνιμες οι διακοπές γίνονται εάν οι μυρωδιές ανακαλούνται παλαιόθεν.