Χεστηκαμὰν

Ὁ στρατηγὸς τῆς ἂς ποῦμε δεξιᾶς, λέει στὸν κομμουνιστή, κάναμε λάθος· ὁ κομμουνιστής, λίγο διπορτούλης, πετάει ἕνα μᾶλλον, ἐνῷ ἀμφότεροι, αἰωνία των ἡ μνήμη, πιάστηκαν ἀδιάβαστοι. Πότε οἱ ἔλληνες ἦσαν ὁμονοεῖς; Κι ἐν τάξει, μὴν πᾶμε πίσω στὸν πελοποννησιακὸ πόλεμο – μὴν τὸ χαλᾶμε καὶ στοὺς φαλμεραϋερικοὺς ἀριστεροὺς ἀλλὰ εἴχαμε τὸ παγκόσμιο φαινόμενο ἔθνος ἐπαναστατημένο, στὰ διαλείμματα τοῦ κυρίως ἀγῶνος του, νὰ πολεμᾷ μεταξύ του – καὶ μιλοῦμε περὶ ὁμονοίας; Τέλος πάντων.

τέλος πάντων, ἕνα κουμούνι (τυχερὸ κουμούνι καθ’ὅσον δὲν εἶχε τὴν τύχη τοῦ ἑτέρου καππαδόκη ὅστις δάγκωνε τὸ καυλί του καθ’ἡμέραν στὰ παραδείσια μέρη τῆς Σοβιετίας) κουβεντιάζει μὲ ἕναν μᾶλλον ἐνοχικὸν δεξιὸν καὶ λένε τὶς μαλακεῖες των. Χεστηκαμὰν τὸ δίχως ἄλλο.

Τί μένει;

Ποῦ ἡ προσοχή μας;

Μὰ... Στὴν φῶτο τοῦ Ἀειμνήστου Βασιλέως Παύλου, ἐκεῖ στὸ μέσον!

Καύλα!