Σπεύσατε!

Τὸ μικρὸ ξανθὸ καυλοράπανο, ποὺ πόσο τέρμα θὰ ἤθελα νὰ τὸ ἔχω τώρα σὲ ἕνα δωματίου μὲ κλιματισμόν 25 βαθμῶν, κρεββάτι, ἀνάσκελα μὲ μισάνοιχτα τὰ πόδια καὶ παραμερισμένο τὸ βρακάκι της στὴν δεξιὰν πλευρὰν τῆς κοιλάδος τοῦ τόσο συνεσταλμένου μουνιοῦ της γιὰ νὰ τὴν γλείφω ἀδιαλείπτως καί συνεχῶς μέ ταυτόχρονο πιώμα τῶν ὑγρῶν της καί νά τῆς ταλαιπωρῶ τὸν κόλπο διὰ τοῦ μετρίως μεγεθικῶς πούτσου μου, ἐνῷ ταυτοχρόνως μὲ τὸν μέσο μου νὰ γρηγόρως πάλλω τὴν κλειτορίδα της, λίγο πρὶν τὴν προκαλοῦσα ψεύδισμα, δοντική της ἀνωμαλία νὰ μοῦ γαργαλᾷ τὴν χορδὴ ποὺ ἑνώνει τὸν «πίλον» τῆς βαλάνου μὲ τὸ δέρμα τὸ καλύπτον τὸν κορμὸν τοῦ καυλιοῦ μου καθὼς θὰ τὸ βουλιμικῶς καταπίνει καὶ νά τὴν χύνω σέ μέρη ὅπου βάζει ἐργαλεῖο μὲ βουρτσάκι (ὀδοντόβουρτσα δηλαδή καί μάσκαρα) ἐνῷ πρόστυχα λόγια μου θὰ τὴν κάνουν νὰ κοκκινίζει, νὰ συστέλλεται καὶ νὰ ἀναρωτιέται πόσο πρόστυχος μπορεῖ νὰ γίνει κάποιος...

...ἀρνεῖται νὰ πάῃ νὰ μοῦ φέρῃ τὴν Διάπλασι τῶν Παίδων ἣν δίδει σήμερον ἡ Ἑστία.

:-(