τῆς ἐπιστροφῆς ὁ στρόφος...

Ὁ ὀξὺς ἦχος τοῦ σκισίματος καθὼς δύο σώματα παλαίουν καὶ προσπαθοῦν νὰ ἱεραρχήσουν τὰς κινήσεις των, τὰς πρὸς ἐλάφρυνσιν ἀπὸ τὰ ῥοῦχα κινήσεις των δῆλα δη, ἵνα ἀνταλλάξωσιν ὑγρὰ λαχανητὰ καὶ σωματικοὺς σπασμούς. Μιὰ ἔντονος ἀδυναμία συγκέντρωσεως εἰς τὸ τί πρέπει νὰ πρωτο - κάνουν ὥστε νὰ ἀπαλλαχθοῦν ἀπὸ ὑφάσματα καὶ νὰ ἀφοσιωθοῦν στὴν γλυστράδα τῶν κορμιῶν των. Τέσσαρες χεῖρες μπλέκονται ἐνόσω ἡ βιασύνη συναγωνίζεται τὸν ἵμερο. Στὸ σύμπλεγμα τῶν χειρῶν προστίθενται σκέλη, λεκάνες καὶ ὅποιο ἄλλο μέρος τοῦ σώματος μπορεῖ νὰ καταδείξῃ τὰ θέλω. Ἀκαθόριστα ὅλα κι ἀδύνατον νὰ τεθῇ μιὰ σειρὰ στὶς κινήσεις ὥστε νά ξεκινήσῃ ὁ τρύγος. Τελικὰ ὅμως δύο χέρια, χέρια ἀντρικὰ ἐπιβάλλονται σὲ αὐτὸ τὸ ἀνυπόμονο γαϊτανάκι. Πιάνουν, ἀδράττουν τὸ ἄλλο σῶμα καὶ ἐνῶ μέχρι ἐκείνη τὴν στιγμή ἦσαν πρόσωπο μὲ πρόσωπο, τώρα αὐτὸς χάνει τό βλέμμα της, τὴν στρέφει 180 μοῖρες. Τὰ μπράτσα, μόνον αὐτὰ πλέον κάνουν παιγνίδι, ἀγγίζουν τὴν παρτεναῖρ χαμηλὰ στὴν πλάτη ἐμμεσοπροστάζοντας νὰ σκύψῃ, καὶ αὐτὴ προτάσσει ἔτι περισσότερο τὰ ἀφράτα ὀπίσθιά της. Ὁ ἄνδρας ὄρθιος – παντοῦ – χαϊδεύει μὲ τὰ χέρια του τὰ πλευρά της καὶ ἀνεβαίνει στὰ στήθη της ἐνῶ ταυτόχρονα θωπεύει τοὺς γλουτούς. Μὲ τὰ πόδια του σπρώχνει τὰ πέλματά της πρὸς τὰ ἔξω, μεγαλώνοντας τὴν γωνία τοῦ τῆς ἀγάπης πεδίου της. Τῆς πιάνει καὶ τακτοποιεῖ τὸ κορδονάκι της τὸ ὁποῖον ἐπιτηδευμένως ἔκρυβε φανερώνοντας τὴν κάθιδρη σχισμή της ἀλλὰ ἀκόμα κι ἔτσι τὸ πεδίον βολῆς δὲν εἶναι ὁλοκάθαρο. Γι’αυτὸ καὶ μαζεύει, σουρώνει τὸ καλσόν, τὸ τσιτώνει καί...χράτς! Τὸ σκίζει προσφέροντας εὐχέρεια κινήσεων στὴν περιοχὴ τῆς διείσδυσης. Τὸ τράνταγμα ἀλλὰ καὶ ὁ ἦχος ἀπὸ τὸ σκίσιμο τῆς προσφέρει ψήγματα ὀργασμοῦ προοικονομώντας τὰ ὅσα θὰ ἐπακολουθήσουν.