Απεργρία ρέ!

Κλίκ ξεκλίκ, τραβώ τό τζαμιλίκι, οπισθοχωρώ, ακινητοποιούμαι, ισιώνω τά πόδια, καί παίρνω μιά τζούρα αέρα, νά, τόση μέ τό συμπάθειο! Αρχίζω, μέ τήν τσίμπλα στό τσίνορο, σουηδικό βάσανο στό σώμα (καί τί σώμα! Τί κορμί...). Επικύψεις, προτάσεις, ανατάσεις, σημειωτόν... Όχι τίποτε χρονοβόρο, 8 – 9 λεπτά, τόσο ώστε νά καταλαγιαστή η τιτανική στύση μου – τό εμφανές αυτής στήν βυσσινί συνταξιουχική μου πυζάμα.

Έχει χαθή αυτές τίς ημέρες η αλκαλική, η διαπεραστική, η μολυβένια μυρωδιά τού πρωινού. Αντ’αυτών, κάποιος όψιμος διαιτολόγος (αγνώστου ταυτότητος, θά τόν τσακώσω πού θά μού πάη!) έχει βαλθή νά μέ ερινυάζη γιά τήν τουλουμπίσια κοιλούμπα μου* καί προειδοποιεί μέσω μυρωδιών τών τού περασμένου βραδιού φαγιών. Λεμονάτες πανσέτες, πεφρυγμένα γεώμηλα, χωριάτικη σαλάτα. Καί όχι μόνο. Ζηλωτής ών, μού θυμίζει μάμ περασμένων ημερών ήγουν μουσακάς, φασολάδα, λαχανοπρασόρυζο, ντολμάδες. Όλα ταύτα διηνθισμένα μέ παράδοξα μπαχαρικά ήτοι στάχτες καρέλια, πυρήνων ελαιών, οστά ρέγγας, κοτσανοειδή ρετάλια τομάτας καί λοιπών λαχανικών. ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΜΟΝΟΝ... Καφέ ξυνίλες μού στέλνει ο έν λόγω διαιτολόγος, μυρωδιές δηλαδή κάποιων κενωθεισών επιρροών τών οσπρίων τής Κυριακής καί τών κεφτέδων τής Δευτέρας. Από τσίγκινα κυτία μού υπενθυμίζεται τό πολυθερμίδιο τού γάλακτος καί η πρόσφατος εκθήλυνσις τής εφήβου γείτονος· από κάτι πρώην λευκά πανιά μέ κατακλύζουν καθώς εισπνεώ βαθέως. Μμμμιιιχμ! Άααααχ! Αφεματώθη η βάλανος, μαράζωσεν ο κορμός, πέρας πρωινήςγυμναστικής. Κλίκ.

Η απεργία είναι απεργία· γίνεται γιά νά έχη τίμημα, γιά νά θίξη κάποιους. Πολύ απλά όμως πρέπει καί θέλω νά βιώνουν τό τίμημα τούτο όλοι. Γι'αύριο Τετάρτη λοιπόν, τό πρόγραμμα άς έχη ημίωρο εγκλωβισμό σ'ανεκλυστήρα, θυγατέρας οδηγού σκουπιδιάρας παρέα μέ τρείς τίγκα στήν τεστοστερόνη πακιστανούς καθώς επίσης μυρωδιές ληγμένου αχλαδιού, κομμένης μπεσαμέλ, φούξια καί βαριάς σερβιέτας στό ισόγειο διαμέρισμα ενός ντιντή αδελφού γενοπίτη.

* κορμί τρελλό αλλά μέ κοιλούμπα; Δέν μάς τά λές καλά...

Στήν 4 η οποία δυσκολεύεται νά αρνήται..