Xαμένη Μπάλα.

Όταν δέν έχης παρακολουθήσει ειδήσεις, δύσκολα νά βγάλης συμπεράσματα γιά κάτι τό οποίον ανεδείχθη τόσο πολύ μέσω αυτών. Αλλά δέν είναι καθόλου δύσκολο νά επισημάνης πόσο πολύ παραποιείται (καί εφοδιοποιείται), βιάζεται, πόσο σκυλεύεται η αλήθεια.

Τόν τελευταίο καιρό, κάθε φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας έχει μιά καθόλου πρωτότυπη κατάληξη σέ έκ καθέδρας αναλύσεις: «Ρατσισμός – Ρατσιστικό φαινόμενο». Ακόμη τώρα μέ τούς μισθοί τών συναδέλφων τού Καλούση κάποιος θά βγή νά μιλήση γιά «ρατσισμό».

Η περίπτωση τού βιασμού στήν Αμάρυνθο. Γραφιάδες, δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι, βλόγερς, κυρα-κατίνες τής γειτονιάς*1 έκαναν λόγο περί ρατσισμού. Τόν γνωρίζουν βεβαίως από κόμικς - προσφορά αστικών εφημερίδων (ευαισθήτων περί μειονοτήτων*2). Μόνον από κόμικς. Παραταύτα χρησιμοποιούν τήν λέξη αυτή χωρίς φειδώ. Νομίζουν ότι εξηγούν. Καί έτσι, διατηρούν σέ επιφυλακή τίς αντιστάσεις τού κόσμου. (Noμίζουν).

Πόσο δύσκολο όμως νά καταλάβη κάποιος ότι τό πρόβλημα δέν είναι ρατσιστικό; Οι Αμαρυνθιώτες δέν δημιούργησαν όλα αυτά επειδή έχουν κατά νού κάποιον θεωρητικό τού φυλετισμού... Τό κίνητρό τους σέ όλη αυτήν τήν συμπεριφορά, είναι κίνητρο μεροληπτικό. «Τό δικό μου τό παιδί, δέν είναι βιαστής! Είναι καλό παιδί, προκλήθηκε, δέν κάνει τέτοια! Ποτές!» Ακριβώς τά ίδια θά ειπώνονταν εάν η βιασθείσα ήταν ελληνίδα. Ο πατέρας τού αγοριού δέν λέει ό,τι λέει επειδή είναι ρατσιστής αλλά επειδή είναι εγωιστής, επειδή μεροληπτεί (όπως κάνουν όλοι οι γονείς εδώ πού τά λέμε) υπέρ τού παιδιού του. Άς τό χαρακτηρίσουμε άδικο. Κακό. Απαράδεκτο. Όχι όμως ρατσιστικό. Δέν είναι ρατσισμός αυτό· εξάλλου η οικογένεια τής κοπελίτσας δέν είναι ουρανοκατέβατη, χρόνια στήν κώμη αυτή, χωρίς κανένα πρόβλημα από τήν κοινωνία τής Αμαρύνθου. Εκτός κι άν οι επαγγελματίες αντιρατσιστές προσκομίσουν ντοκουμέντα ότι η οικογένεια απειλείτο εδώ καί κάτι μηνοχρόνια από τήν Κού Κλούξ Κλάν Αμαρύνθου!

*1 κατά τό ΕΒΓΑ τής γειτονιάς.
*2 μόνο τών εν ελλάδι μειονοτήτων. Γιά τίς ελληνικές μειονότητες, εκτός ελλαδικής επικρατείας, γλύφουν δάκτυλο.

Τά αντιρατσιστικά παραληρήματα είναι σχεδόν endless λέμε!

"Ζούμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα μια περίοδο τρομακτικής έξαρσης ακραιφνών μορφών ρατσισμού. Τα ελληνικά σχολεία χρειάζονται ενεργές πολιτικές αντιρατσιστικής εκπαίδευσης, καθώς και εκπαίδευσης ενάντια στο μίσος. Μέσα και έξω από το σχολείο χρειάζεται να εκπαιδευτούμε πολυπολιτισμικά, να αφομοιώσουμε θετικά πρότυπα, αναπαραστάσεις και εικόνες του "ξένου", να αντιμετωπίσουμε τα φοβικά αντανακλαστικά μας για όσα αλλάζουν γύρω μας, να εξοικειωθούμε με τον πολιτισμό και τις παραδόσεις των μεταναστευτικών κοινοτήτων της πατρίδας μας κτλ. Η αντιρατσιστική εκπαίδευση απαιτεί χρόνο, ανθρώπινο δυναμικό, πόρους και πάνω από όλα προϋποθέτει την πολιτική βούληση να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε πρόβλημα."

Η Ιωάννα Λαλιώτου είναι επίκουρη καθηγήτρια Σύγχρονης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Εκπαιδεύσου εσύ.
Αφομοίωσε εσύ.
Εξοικειώσου εσύ.

Γιατί πρέπει νά συνοδοιποριαστούμε σέ εμμονές σου κυρα καθηγήτρια; Όσο γιά τούς πόρους πού χρειάζεται η αντιρατσιστική εκπαίδευση, δώστους από τήν δική σου τσέπη. Αρκετά μέ βυζαίνεις (φορολογούμενος εγώ, δημόσια υπάλληλος εσύ). Λοιπές φαεινές ιδέες νά σπονσοραρισθούν από τήν πάρτη σου.

Ούρτ!