Θέλω σποράκια, μ’ακούς;!;

Παρατηρώ ότι πολλά ποστάκια μου σχετίζονται μέ ονείρατά μου. Όχι μέ τό τί θέλω νά γίνω όταν μεγαλώσω, αλλά μέ τό τί παίζεται (σέ μή πρώτη προβολή) έν μέσω σκεπασμάτων, πορδών, ροχαλητών, ημιστύσεων, ξηροστομίας, αυταγκαλιτσών κλπ κλπ.. Ξεκινούν δέ, μέ ένα : Χθές τό βράδυ είδα ότι...

Ε, λοιπόν, λίγο πρίν νά κοιμηθώ, συνηθίζω νά σκέπτωμαι διάφορα. Όχι κάτι όμορφο (τί ωραία πού πέρασα τότενες τό περασμένο σού κού πού χού) αλλά γουστάρω νά ανακαλώ μαλακίες, κάποιες περιόδους καί καταστάσεις. Δημιουργώ διαλόγους, φτιάχνω πρόζα μέ φίλους, γνωστούς, εχθρούς, αντίζηλους. Στέκομαι σέ μιά άκρη κι αρχίζω νά εξαπολύω μύδρους. Πολλή κακία καί χολή. Καί τότε, σέ εκείνες τίς στιγμές, ικανοποιούμαι, ηρεμώ καί φλούπ! Κοιμάμαι σάν πουλάκι!