Η κωμική πρόταση τού σ/κ.

Κάποιοι νομίζουν ότι η δυνατότητα σχολιασμού έχει τήν δυνατότητα μέχρι καί τόν καρκίνο νά θεραπεύση! Αλλά τό θέμα μας είναι όχι ο καρκίνος αλλά ο Κάστρο. Βγήκε κάποιος τού οποίου τό νίκ μού θυμίζει τήν ενοχή κάποιου πού πέρδεται σέ κόσμο μπροστά. Χαρακτηρίζει εμετό τήν μαλακία πού έγραψα γιά τόν Φύρερ Φιντέλ καί ενώ μέ κράζει λέγοντας ότι δέν επιτρέπω σχόλιο*, σαφώς καί κάνει γαργάρα τά υπόλοιπα πού αναφέρω. Τρώει χρόνο σέ κάτι άλλα βαρετά τά οποία ούτε ο κονιορτός τής σκόνης πάνω στήν οθόνη του πισιού του δέν καταδέχτηκε νά κυττάξη. Επί τής ουσίας όμως, τίποτε. Διότι ναί, είναι πολύ δύσκολο νά βγάλεις τόν φασισμό από πάνω σου, τό ξέρω – ειδικά όταν είναι κόκκινος καί έχει ένα προσωπείο ευαισθησιών.

* Μά τί περίεργη αντίληψη πού έχουν κάποιοι περί σχολίων! Τί δηλαδή θά άλλαζε εάν αυτό πού έγραψε στό βλόγ του, τό έγραφε ώς σχόλιο στό δικό μου; Θά άλλαζε τό περιεχόμενο, τό νόημά του; Μά τρείς λαλούν καί δυό χορεύουν είναι τώρα (πώς αλλιώς μπορείς νά χαρακτηρίσεις τήν φράση: «η ελλάδα τό ίδιο σκατά μέ τήν κούβα»), πόσο πιά γιά βραβείο πούλιτζερ νά γινόταν εάν έμπαινε σέ κάποιο σχόλιο;