Γκασμας απο τους λιγοι

Νὰ τοῦ ἔκανε μιὰ πίπα τότε, ἂν ἦταν τρομερὰ καυλωμένος κι ἂν αὐτὴ ἦταν σὲ οἶστρο καὶ στρίγγλιζε ἀπὸ ἐπιθυμία, ἂς ἔσκυβε κάτω της καὶ μὲ τὴν γλῶσσα του νὰ σχημάτιζε στὴν (ὑπόγεια) γλωσσίτσα της τὰ γράμματα ἀπὸ τὶς λέξεις τοῦ ὕμνου τῆς 21ης Ἀπριλίου - ὅλα τότες θὰ τελείωναν κυριλέ. Ὁ τύπος εἶναι τόσο γκασμὰς καὶ τοῦ ἀξίζει μόνιμος ποῦλος ἀπὸ μισθολόγιο δημοσίου, ποὺ ἄρχισε νὰ τὸ κάνει στὸ μέσον λαγκάδας ὅπου σὲ βλέπει μέχρι καὶ ὁ Γύλος ὁ Σπανοβαγγελοδημήτρης, μὲ τὸν πᾶσα ἕνανε νὰ διαθέτει κάμερα πιά, ἄσε ποὺ ἦταν καὶ σὲ κωλάδικο, τραβηκτικὸ κάργα ἀκόμα καὶ νὰ ἔβγαινε νὰ φτύσει ἡλιόσπορο. Φαντάσου αὐτὸν τὸν κωλόμπατσο νὰ εἶναι σὲ περιπολία καὶ νὰ χρειάζεται νὰ χρησιμοποιήσει τὴν κρίση του σὲ φάση περίεργη, ὁ τύπος ποὺ δὲν εἶπε στὴν ἄλλη τὴν μιλφάρα (τοῦ παρέχω μιὰν ἐλαχίστην πίστωσιν διότι εἶμαι σίγουρος ὅτι ἡ τύπισσα θὰ εἶναι πυρκαγιὰ), βαστάξου δεκαεννιὰ δευτερόλεπτα ἄρρωστο καυλοράπανο γαμῶτο τὸ κέρατό μου, τί σὲ ἔπιασε, μωρὴ ἀνάφτρα πᾶμε πιὸ πέρα νὰ στὸν φορέσω ὑπὸ σκιῇ.