ataturk

ἐνδιαφέρον, ἔ;

 

Στὴν περίοδο κατὰ τὴν ὁποία ἡ οἰκονομία στηριζόταν στὶς ἰδιωτικὲς ἐπιχειρήσεις, οἱ στρατηγοὶ καὶ οἱ ἄλλοι πρόκριτοι τοῦ πολέμου τῆς ἀνεξαρτησίας ἔγιναν διευθυντὲς ἑταιρειῶν, τραπεζῖτες καὶ εἰσαγωγεῖς. Μαζὺ μὲ μερικοὺς ἄλλους σημαντικοὺς προκρίτους, ὁ ἴδιος ὁ Μουσταφᾶ Κεμὰλ ἵδρυσε τὴν Τουρκικὴ Τράπεζα Ἐμπορίου, μὲ μία προσωπικὴ κατάθεση 250.000 τουρκικῶν λιρῶν (ποσὸν ἴσο ἐκείνη τὴν ἐποχὴ μὲ ἔξη ἑκατομύρια φράγκα). Αὐτὴ δὲν ὑπῆρξε καὶ ἡ μοναδικὴ ἐπιχειρηματικὴ δραστηριότητα τοῦ Κεμάλ*. Ἀκολουθῶντας τὰ βήματα τοῦ ἠγέτη τους, οἱ πρόκριτοι καὶ ὅλοι οἱ πολιτικοὶ καὶ στρατιωτικοὶ γραφειοκράτες ποὺ εἶχαν ἀνέβει στὴν ἐπιφάνεια κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ πολέμου τῆς ἀνεξαρτησίας, ρίχτηκαν στὴν ξέφρενη ἀναζήτηση τοῦ πλούτου.

 

* Στὸ ἔργο Τurkiyede Gerikalımışlığın oluşumu (Istanbul, 1973) ὁ Ἰσμαὴλ Τσὲμ ἀναφέρει τὴν προσωπικὴ περιουσία τοῦ Ἀτατούρκ:

15.472 ἑκτάρια καλλιεργημένης γῆς

μία ζυθοποία

δύο γαλακτοκομεία μὲ ἡμερήσια παραγωγὴ γάλακτος 30.000 λίτρα

δύο ἐργαστήρια γιαουρτιοῦ

ἕνα οἰνοποιεῖο (80.000 λίτρα οἴνου ἐτησίως)

ἑστιατόρια

καζίνο

νυκτερινὰ κέντρα

περίπου πενῆντα κτίρια

κ.λπ.

Ὅλα αὐτὰ φωτίζουν κάπως τὸ σύνθημα ποὺ ἀνέφερε ὁ Μουσταφᾶ Κεμὰλ καὶ ποὺ ἀπὸ τότε συνεχῶς διακηρύσσεται ἀπὸ τὴν τουρκικὴ ἄρχουσα τάξη: «Εἴμαστε ἕνας λαὸς χωρὶς τάξεις ἢ προνόμια».

 

Οἱ Κοῦρδοι τοῦ Gerard Chaliand ἐκδόσεων Θετίλη