18μηνίτης

Ἀπὸ τὶς λίγες φορὲς ποὺ ἔχω συμφωνήσει μὲ πρωτοσέλιδο τοῦ Ῥιζοσπάστη. Πρόκληση γιὰ τὸ σύνολο τῶν θυμάτων τῆς ναζιστικῆς ὀργάνωσης ἡ ἀποφυλάκιση Ῥουπακιᾶ, τονίζει ἡ καλὴ ἐφημερίς. Χωμένο κάτω δεξιά, στριμωγμένο ἀπὸ ἄλλες εἰδήσεις, ἀναλόγως σημαντικὲς (ζοῦμε ἄλλως τε, ἰδιαίτερες καὶ φοβερὲς στιγμὲς) δὲν χώρεσε νὰ προσθέσῃ δυὸ τρεῖς ἀράδες περισσότερες ὥστε νὰ καταδειχθῇ ἡ συμπαιγνία μεταξὺ ναζὶ καὶ ἀστικῆς δικαιοσύνης. Διότι πῶς ἀλλιῶς νὰ χαρακτηρίσῃς τὴν φωτογραφικὴ διάταξι-τροπολογία περὶ ἀνωτάτου ὁρίου προφυλακίσεως, ὅταν πουθενὰ ἀλλοῦ στὸν πολιτισμένο κόσμο δὲν ὑφίσταται κάτι τέτοιο; Ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸν δολοφόνο τοῦ Φύσσα, ψηφίστηκε ἡ ἔγκρισι τῆς ἀποφυλάκισης.

Ὄχι βεβαίως ὅτι κάποιος σταλινιστὴς χρωστᾷ καλὴ κουβέντα σὲ τρομοκράτη/ἀκτιβιστὴ/χρήσιμο ἠλίθιο ἀλλὰ πολὺ θὰ μὲ ἐνδιέφερε νὰ διάβαζα ἀντίστοιχα σχόλια τοῦ Ῥιζοσπάστου γιὰ τὴν ἴδια (ἐπαναλαμβάνω: ἴδια) περίπτωση ἀποφυλάκισης τῶν Μαζιώτη-Ῥούπα. Ἦσαν τέσσερα χρόνια πρὶν ὅταν, ἐπίσης ἐπειδὴ εἶχε παρέλθει τὸ δεκαοκτάμηνο διάστημα προφυλάκισης, ὡς κύριοι καὶ κυρίες (ἂν καὶ ἐπαναστάται τέτοιου φυράματος δὲν ἀποδέχονται τὸν ὅρο) εἶχαν βγῇ ἀπὸ τὴν φυλάκα. Οἱ Μαζιῶται - Ῥοῦπαι. Φυσικά, κατόπιν ἐξηφανίσθησαν· τί δίκαι καὶ μαλακεῖαι μὲ λὲς σὲ ἀστικὰ δικαστήρια; ἀλλὰ τὸ θέμα ἔγκειται στὴν παρέλευση τοῦ 18μήνου διαστήματος προφυλακίσεως. Τέλος πάντων, δὲν ξέρω τί εἶχε γράψει ὁ Ῥίζος τότες. Ἀλλὰ εἶδα τοῦ κόσμου τὶς μαλακεῖες νὰ γράφωνται τώρα ἐπ'ἀφορμῆς τοῦ Ῥουπακιᾶ, λὲς καὶ δὲν ἔχει παραδεχθεῖ τὴν ἐνοχή του, λὲς καὶ δὲν ξέρουμε τὴν ἀλήθεια, λὲς καὶ δὲν ξέρουμε τὴν ἑτυμηγορία. Καὶ ἐντάξει, νὰ γράφῃ τὴν μαλακία του στὰ σάϊτς κοινωνικιᾶς διχτύωσης, τὸ ἄξεστο χαμουράκι ποὺ στὸ πλαίσιο ἀναζήτησης φαλλοῦ, βάζει τὶς ἀντιφὰ παπαριές του λὲς καὶ ἡ περίπτωση ῥουπακιᾶ δὲν ἀνάγεται σὲ δικανικὸ δεδομένο. Ἀλλὰ νὰ γράφουν περὶ πρόκλησης τὰ τῆς ἀποφυλάκισης τοῦ χρυσαυγίτη, μεγάλες ἐφημερίδες καὶ εἰδησεογραφικὰ σάϊτς,εἶναι τοὐλάχιστον ἀνήθικο καὶ βρώμικο. Διότι, σὺν τοῖς ἄλλοις, εἶχαν (τὴν νῦν φλεγόμενη πένα τους) νὰ ξύνῃ τὶς ῥυτίδες τοῦ παχέος ἐντέρου ὅταν (ἂς τὸ ξαναπῶ) οἱ μαζιωτορουπαῖοι ἐκμεταλλευόμενοι τὸ ἴδιο σκηνικούλι, ἔβγαιναν ἐπίσης ἀπὸ τὴν μπουζού.

(δὲν θεωρῶ πάντως, κρίνοντας ἀπὸ τὸ ἀϊκιοὺ παραμάνας τοῦ μέσου ἀντιφά, ἀπίθανο νὰ θεωρῇ πὼς ὁ ῥουπακιᾶς ἀποφυλακίζεται “γιὰ πάντα”. Ἐκτὸς αὐτοῦ, μιὰ τέτοια θέσις, ὅτι διόλου παράτυπη δηλαδὴ ἡ ἀποφυλάκιση τοῦ χρυσαυγίτου, σὲ κάνει κάνει αὐτομάτως χρυσαυγίτη. Εἶναι οἱ λογικὲς (sic) τῆς μέηνστριμ πολιτικῆς σκέψης σήμερα.)