Παρασκευή, Αυγούστου 31, 2007

Κλειστά παράθυρα, ζέστη, ανοικτά παράθυρα, κουνούπια...


Φανταστείτε τόν εαυτό σας πρωταγωνίστρια σέ όχι φαντασίωση αλλά εφιάλτη. Στόν εφιάλτη νομίζω κάθε γυναίκας, σέ βιασμό.

Κάτι συμβαίνει καί δέν αντιδράτε όπως αντιδρούν όλες οι γυναίκες σέ τέτοια κατάσταση. Ούτε φωνάζετε, ούτε παλεύετε.

Αντιθέτως, ήρεμα μιλάτε στόν «εκπολιτιστή» σας καθώς αυτός αγκομαχά πάνω σας. Διότι κάτι έχετε στόν νού, ναί. Η στάσις σας (ουχί η ερωτική! Η τού σώματος) δέν δείχνει επ’ουδενί στάσι βιασθείσης. Κρύβετε καλά τήν σιχασιά ώστε νά μήν αντιληφθή τίποτε ο βιαίως θίγων τήν στενάδα τού κόλπου σας. Παραμένετε βεβαίως άνυδρη (αυτό έλειπε άλλωστε νά σάς κάνη νά υγρανθήτε ο εμετικά μουγκρίζων «καθοδηγητής») κυρίως επειδή έχετε τήν ψυχραιμία νά στείλετε αλλού τήν σκέψη σας, καθώς καταστρώνετε πλάνο. Μέ διάθεση νά δείξετε ότι σάς αρέσει, κουνάτε τά πόδια σας σέ έναν κάποιον όμοιο ρυθμό μ’αυτόν τού «μέντορά» σας καθώς στέλνετε τά χέρια σας στά οπίσθιά του τά οποία πότε γραμμωμένα, πότε χαλαρά τροχειοδείχνουν τήν χωροδιάταξη τής λαιμαργίας ενός καλοαιματωμένου φαλλού.

Δέν προλαβαίνετε κάν νά αναγουλιάσετε. Τό μυαλό σας καταλήγει σέ κάτι καί σάς πιάνει μιά ταχυπαλμία διότι έν μέσω τού σφυροκοπήματος μιάς βάλανου στά τοιχώματα τού μέσα σας, αντιλαμβάνεστε ότι τό σχέδιό σας έχει αρχή καί τέλος, έχει ελπίδες επιτυχίας. Διακόπτει τήν σκέψη σας μιά αμυδρή στήν αρχή λιγοψυχιάρικη κραυγούλα. Είναι φανερό ότι οι «αγάπες» φθάνουν σέ μιά κορύφωση. Μιά αυτογνωσία βγαλμένη από λούμπεν καί εγκληματικά ψηφιδωτά, παίρνει τήν θέση της στό παράλογο τέμπο. Διότι ο «πυγμαλίων» σας έχει τό σθένος νά αφήση τήν γή τού πυρός πού εδράζεται στό νότιον ημισφαίριον τού κορμιού σας, στήν διώρυγα τών σκελών σας καί μέ σπασμωδικά γρήγορες κινήσεις νά αρχίση νά ικανοποιή τήν δύσκαμπτη παραδοχή τής ελκυστικής σας ανατομίας. Δέν αργεί καθόλου· η υγρή μορφή τής ευαρεσκείας του, cum is in the air, τόσο πεπεισμένη γιά εσάς ώστε φθάνει μέχρι τό στήθος καί τόν λαιμό σας (μιά ρανίς προσγειώνεται στό σαγόνι σας). Καθώς γέρνει πλάι σας κι εσείς υποκριτικά αλλάζετε τούς ρυθμούς τήν αναπνοής σας, αρνείστε νά καθαρίσετε τό σπέρμα από πάνω σας, πρέπει πρέπει πρέπει νά πείσετε. Όθεν, αλείφεστε μέ τό υλικό του, φέρνετε βόλτα τίς θηλές σας μ’αυτό, ιδού η δική σας πινελιά στήν κατακλείδα τής βραδιάς καθώς έχει τελειώσει. Καί λίγο πρίν φύγει μέ τά τρόπαιά του (διότι προηγουμένως σάς έχει κλέψει – δύο σέ ένα ο παίχτουρας!) τού ζητάτε πίσω τό κινητό σας.

- Άσ’το μου… Θέλω νά σέ ξαναδώ… Κάλεσέ με… Είσαι σούπερ! Είσαι γκρόβερ! Είσαι ακράτητος! Είσαι ο σκοτώνω! Θέλεις νά τά πούμε κι από κοντά; Εγώ ναί! Πολύ! Άσ’το μου, λοιπόν!

Έχετε πέσει σέ μαλάκα διαρρήκτη καί βιαστή. Ο κόπανος, πείθεται καί σάς τό αφήνει. Εσείς, τέρας ψυχραιμίας, κανονίζετε μέ τήν αστυνομία. Σάς ζητούν νά περιμένετε νά καλέση. Πράγματι, σάς καλεί. Έρχεστε σέ επαφή μέ τόν βιαστή σας, σάς τηλεφωνεί αυτός, δέν τόν χόρτασε εκείνο τό επιδόρπιο, γουστάρει λιμπιντιάρικο επέκεινα. Κανονίζετε ραντεβού, μετά από λίγες ημέρες.

- Θά είναι καί δύο φίλες μου! Φέρε κι εσύ δικούς σου!

Οι φίλες σας είναι αστυνομικίνες καθώς βγαίνετε γιά μιά σουμάδα. Ο βιαστής συλλαμβάνεται, μαζύ του καί τά δυό φιλαράκια του τά οποία επίσης έχουσιν ποινικό μητρώο κάτσε καλά!

Μιά μικρά λεπτομέρεια:

Ο βιαστής τυγχάνει νά είναι αλβανός, είχε συλληφθεί άλλες δύο φορές, είχε απελαθεί τέσσερις. Ποία η σκοπιμότης τής αναφοράς τής ειδήσεως; Όχι ρατσιστικά απωθημένα βεβαίως - εξάλλου καί οι έλληνες στό Σικάγο τού 1920 ήσαν ελεεινοί, καί οι σπαρτιάτες τού 706 π.Χ. στόν Τάραντα ήσαν απαίσιοι.

Η σκοπιμότης τής αναφοράς τής είδησης γιά νά καταδείξει τήν ανάγκη θέσπισης βαλκανιάδας «μπές βγές». Ο ΣΕΓΑΣ τί κάνει τέλοσπάντων; Η γενική γραμματεία αθλητισμού; Ο υφυπουργός; Γιατί κάθονται μέ σταυρωμένα τά χέρια; Η νεολαία έχει ανάγκη τόν αθλητισμό! Όχι άλλη αδράνεια!

Θά κάψη καρδιές τό καινούριο άθλημα! «Μπές βγές» στό μποuρδέλo πού λέγεται ελλαδιστάν. Στό μποuρδέλo δέ, πληρώνεις, στό ελλαδιστάν τσάμπα τό κάνεις. Τσάμπα καί μέ χροιά s/m.




Γιά περισσότερα στόν Αδέσμευτο Τύπο τής 24/8




2 σχόλια:

Ο χρήστης Blogger ange-ta είπε...

Στη Γερμανία κάποτε, ένας επεχείρησε να βιάσει στο δρόμο μία ελληνίδα. Του λέει αυτή,
"Ρε κούκλε, γιατί με το ζόρι, πάμε σπίτι να το χαρούμε. Κάνει και κρύο εδώ".
Τον πάει στο σπίτι, τον κλειδώνει μέσα, καθώς του λέει "πέρνα παίδαρε" και καλεί την polizei!
Την επόμενη, η ελληνίδα στις ειδήσεις!

1/9/07, 4:27 μ.μ.  
Ο χρήστης Blogger vangelakas είπε...

Ναί ε;

χαχαχα! ΄Νά πής ότι θέλει κότσια;

Πρέπει νά είσαι σατανικά ψύχραιμη γιά νά σκεφτής κάτι τέτοιο...

3/9/07, 12:30 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

blog stats